Ekranlara çıkan şirket ve sektör örgütlerinin yöneticileri öyle laflar ediyor ki irkiliyorum, bunlar nasıl iş yapıyorlar merak ediyorum.

Diğer ülkelere sadece “pazar” gözüyle bakanların ne kadar yanıldıklarını ve en ufak siyasi olumsuzluklardan nasıl etkilendiklerini, yaptıkları işten ekmek yiyenleri ve yaşadıkları ülkeyi nasıl mağdur ettiklerini görüyorum.

Oysa diğer ülkelere “pazar“, insanlara tüketen bir “nesne” olarak değil, kendileri gibi ama farklı bir “değerler seti ve kültür” olarak bakabilmeyi öğrenebilseler, hem hayatın öznesinin insan olduğunu fark edecekler, hem ortak bir anlayış ve saygı hem de karşılıklı yararlar üzerine inşa edilen bir işbirliği oluşturabilecekler.  Böylelikle üretimden gelen güçleri ile olmayan paralardan para kazanırken kaoslar yaratan piyasa züppelerine ve sorun çözmekten aciz siyasilere bir çeki düzen verebilecekler.

Demek ki, şirketlerin pazar payı kazanmayı hedeflemeden önce insan kazanmayı bilmeleri gerekiyor. Bu tıpkı, sosyal bir insanın diğer insanlarla kurduğu özenli, saygıya dayanan ilişki ve iletişiminde özenli, seçilmiş davranışlar sergilemesi kadar önemli değil mi?  Gönüllerdeki payını artıran pazardaki payını da artırır…

Aksi halde insana ve doğaya yararı gözetilmeden bunca teknoloji, üretim, yatırım, pazarlama ve ticari faaliyetlerin sergilenmesinin ne anlamı var ki?

Başka bir dünya yok ama daha yaşanabilir bir dünya mümkün!